یکی از نگرانی هایی که در مورد درمان زگیل های تناسلی با لیزر وجود دارد بروز عفونت بعد از انجام لیزر میباشد. در این مقاله سعی شده است تا به این نگرانی پاسخ داده شود و مشخص کند که آیا این نگرانی بجاست یا اینکه بی مورد میباشد. همانطور که در دیگر مقالات هم به آن اشاره کرده ام، درمان هایی که برای زگیل تناسلی به کار می روند متعدد می باشند. برخی از این درمان ها توسط بیمار و در منزل استفاده می شود و برخی توسط پزشک و در مطب یا بیمارستان قابل به کارگیری است.
درمان هایی که بیمار در منزل میتواند استفاده کند شامل پودوفیلین، پودوفیلوکس، ایمیکیمود یا آلدرا، اسید سالیسیلیک، Sinecatechins و ورومال میباشد که برخی از این داروهای موضعی در کشور ما وجود دارد و برخی هم موجود نیست. این داروهای موضعی بصورت های مختلف مثل محلول، کرم و یا ژل وجود دارند و برخی ترکیبی و دست ساز و برخی نیز بصورت آماده در داروخانه ها موجود هستند. متاسفانه اکثر این داروها مثل ایمیکیمود، Sinecatechins، پودوفیلوکس و ورومال که بصورت آماده به فروش می رسند.
در حال حاضر که این مقاله نوشته می شود، در کشور ما وجود ندارند و فقط محلول های دست ساز پودوفیلین و اسید سالیسیلیک موجود میباشند. البته داروهای گیاهی متعددی توسط شرکت های داروسازی ساخته و در داروخانه ها موجود میباشد که هرکدام اسم تجاری مختص به خود را برروی آن درج نموده اند. درمان هایی که توسط پزشک در مطب یا بعضا بیمارستان برای از بین بردن زگیل های تناسلی به کار میرود شامل لیزر تراپی، کرایو تراپی یا همان فریز کردن یا سرما درمانی، کوتر، آر اف، استفاده از تریکلرواستیک اسید ۸۰ یا ۹۰ درصد، و در نهایت جراحی است.
هر کدام از این درمان ها مزایا و معایبی دارد و هیچکدام را نمیشود به عنوان بهترین درمان معرفی کرد و اصولا این که کدام روش درمانی را انتخاب کنیم، به عوامل متعددی بستگی دارد. این مسئله به تعداد زگیل های تناسلی، اندازه زگیل ها، محل زگیل ها، هزینه درمان، خواست بیمار (یعنی اینکه بخواهد سریع از بین بروند یا صبوری لازم برای درمانهای زمان بر را دارد یا خیر)، در دسترس بودن درمان های موضعی و در نهایت تجربه، دانش و امکانات پزشک مربوط می شود. چیزی که مشخص است هر چه تعداد زگیل های تناسلی بیشتر باشند و هر چقدر اندازه بزرگتری داشته باشند، میزان پاسخ دهی به درمان های موضعی کمتر می شود.
از طرفی خیلی از داورهای موضعی در دسترس ما نیستند. همچنین زگیل هایی که در ناحیه سوراخ مجرای ادراری بویژه در مردان هستند و نیز زگیلهای دهانه ورودی واژن، محل مناسبی برای استفاده از درمان های موضعی نیستند و بایستی رو به درمان هایی آورد که توسط پزشک به کار گرفته می شوند. کرایوتراپی به واسطه اینکه خرید تجهیزات آن ارزان تر و استفاده از آن آسان تر بوده و زمان خیلی کوتاهی برای انجام آن صرف میشود، بیشتر توسط پزشکان استفاده و توصیه میشود ولی بدان معنا نیست که بهترین شیوه درمانی است.
بیشتر بدانید…
از معایب این روش میتوان به این موارد اشاره کرد:
- غالبا نیاز به جلسات متعدد دارد و هر چه تعداد زگیلها بیشتر و اندازه آن ها بزرگتر باشد نیاز به جلسات بیشتری دارد.
- احتمال عود بیشتر است چراکه خیلی اوقات ریشه زگیل در لایه های زیرین زگیل از بین نمی رود و فقط لایه های سطحی حذف میشوند لذا بعد از مدتی، مجددا در همان ناحیه زگیل رشد و عود میکند.
- از آنجایی که کرایو تراپی با اسپری انجام می شود و بصورت واگرا است لذا سطح بیشتری را تحت الشعاع قرار می دهد و در عمل، ناخواسته سطح بیشتری از پوست سالم را تخریب میکند. بعبارتی برای یک ضایعه ۱ تا ۲ میلی متری ممکن است ۵ تا ۶ میلی متر کرایو و تخریب شود.
از ویژگی های خوب لیزر تراپی این است که هر تعداد زگیل حتی با اندازه هایی به بزرگی ۲ سانتیمتر را، میتواند در یک جلسه و در همان لحظه از بین ببرد و از آنجایی که حرارت زیادی ایجاد میکند و تا عمق لایه های زیرین پوست نفوذ میکند، به راحتی ریشه زگیل را هم سوزانده و احتمال عود را به کمترین میزان ممکن می رساند بدون آن که آسیبی به آلت تناسلی و بیضه ها وارد کند. از طرفی لیزر روش مناسبی برای درمان زگیل های سوراخ مجرای ادراری، دهانه واژن و مقعد، بدون آسیب به بافت های مجاور میباشد چرا که بصورت نقطهای و متمرکز فقط بر روی زگیل ها تابانده میشود.
زخم حاصل از لیزر زگیل روزی دو بار به مدت یک هفته توسط پماد های آنتی بیوتیک پوشانده میشود و لذا عفونتی رخ نمیدهد و در تجربه اینجانب حتی یک مورد هم عفونت بعد از لیزر در نقاطی که لیزر شده اند دیده نشده است و لذا نگرانی عفونت بعد از لیزر بی مورد است و بروز نمیکند.
