فرق گوشت اضافه در دهان با زگیل

انواع گوناگونی از توده های خوش خیم دهانی وجود دارند. توده یا برآمدگی های روی لثه باید توسط یک پزشک معاینه شود. چنین توده ای معمولاً در اثر آبسه لثه یا دندان، یا آسیب دیدگی و تحریک ایجاد می شود. اما از آنجایی که هر گونه توده غیرعادی در داخل یا اطراف دهان ممکن است سرطانی باشد، در زمان بروز این توده ها باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

توده های غیر سرطانی ناشی از تحریک:

این توده ها نسبتاً رایج هستند و در صورت لزوم با جراحی درمان می شوند. برای ۱۰ الی ۴۰ درصد افراد، توده های خوش خیم لثه مجدداً عود می کنند، زیرا معمولاً با جراحی صرفاً علائم از بین رفته و عامل تحریک باقی می ماند. گاهی اوقات در صورت باقی ماندن عامل تحریک در طولانی مدت، این توده های خوش خیم ممکن است منجر به تغییرات پیش سرطانی شوند.

زگیل معمولی:
زگیل معمولی می تواند در ناحیه دهان نیز شکل بگیرد. در صورت مکیدن یا گاز گرفتن انگشت دارای زگیل فعال، ممکن است دهان نیز آلوده شود. نوع دیگری از زگیل که توسط ویروس پاپیلومای انسانی ایجاد می شود زگیل تناسلی است که از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می شود. روش های متعددی برای از بین بردن زگیل وجود دارد که در میان آنها، روش جراحی مؤثرترین روش می باشد.

برفک:

یک عفونت مخمری نواحی مرطوب پوست (مانند دهان و واژن) است. برفک دهانی معمولاً به صورت لکه های پنیری شکل و سفید رنگ ظاهر می شوند. این توده به غشاهای مخاطی چسبیده و پس از درمان، لکه ی قرمز رنگی بر جای می گذارد. برفک دهان بیشتر در افراد مبتلا به دیابت، افرادی که سیستم ایمنی آنها سرکوب شده است و افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می کنند اتفاق می افتد.

توروس:

نوعی برآمدگی استخوانی گرد با رشد آهسته است که معمولاً در سقف دهان (torus palatinus) یا روی فک پایین در کنار زبان (torus mandibularis) شکل می گیرد. این توده ی سخت، رایج و بی ضرر می باشد. یعنی شما حتی می توانید توده های بزرگ را به حال خود رها کنید، مگر اینکه در حین غذا خوردن یا بلع دچار مشکل شوید. توده های متعدد استخوانی (به ویژه در امتداد زاویه فک) ممکن است نشان دهنده ی سندرم گادرنر باشد. سندرم گادرنر نوعی اختلال ارثی در دستگاه گوارش است که در آن، فرد پولیپ های متعددی در روده بزرگ دارد که اغلب سرطانی می شوند.

کراتوآکانتوما:

زائده ایست که روی لب ها و سایر نواحی در معرض آفتاب مانند صورت، ساعدها و دست ها ایجاد می شود. این زائده ها معمولاً در عرض ۱ تا ۲ ماه به صورت کامل رشد کرده (۱ الی ۳ سانتی متر یا بیشتر)، سپس بعد از چند ماه دیگر شروع به کوچک شدن می کنند و در نهایت ممکن است خود به خود ناپدید شوند. در قدیم تمامی کراتوآکانتوماها خوش خیم در نظر گرفته می شدند، اما در سال های اخیر پزشکان به این نتیجه رسیده اند که کراتوآکانتوماهایی که اندازه آنها کاهش نمی یابد ممکن است تومورهای سرطانی با رشد آهسته باشند و باید سریعاً تحت درمان قرار گیرند.