آیا جراحی پروستات باعث ناباروری می شود؟

عمل جراحی: در این عمل جراحی معمولاً غده پروستات و دو غده کوچک دیگر به نام وزیکول منی برداشته می شوند. تمامی این غدد به همراه یکدیگر مایع منی را از آلت تناسلی خارج می کنند. بدون این اعضا، شما قادر به خارج کردن اسپرم از بدن و بارور کردن تخمک نیستید. در جراحی سرطان مثانه، اغلب پروستات و وزیکول های منی نیز برداشته می شود. جراحی سایر سرطان های ناحیه لگن مثل سرطان روده بزرگ و رکتوم نیز می تواند به پروستات، اعصاب و سایر اندام های این ناحیه آسیب رسانده و منجر به اختلال نعوظ یا ناباروری شود.

پرتو درمانی: در این روش درمانی معمولاً از پرتوهای پر انرژی مانند اشعه ایکس سوپر شارژ برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. این پرتوها به صورت اختصاصی ناحیه ای که تحت تأثیر سرطان قرار گرفته است (مثل پروستات) را هدف قرار می دهند. اما متأسفانه پرتو درمانی در اطراف اندام های جنسی یا شکم (بیضه ها، مثانه و غدد لنفاوی) می تواند تعداد اسپرم و سطح تستوسترون بدن (هورمون مرتبط با میل جنسی) را کاهش داده و حتی سلول های اسپرم را از بین ببرد.آسیب دیدگی ناشی از پرتو درمانی ممکن است کوتاه مدت، میان مدت و یا بلند مدت باشد.

شیمی درمانی: در شیمی درمانی از داروهای شیمیایی درون وریدی برای از بین بردن سلول های جهش یافته با سرعت تکثیر بالا استفاده می شود. از آنجایی که اسپرم ها نیز اغلب با سرعت زیادی تقسیم می شوند، شیمی درمانی آنها را نیز تحت تأثیر قرار داده و این امر می تواند منجر به ناباروری گردد. سن، نوع شیمی درمانی و دوز آن از عواملی است که می تواند در ناباروری دخیل باشند.

هورمون تراپی: هورمون تراپی که با نام محرومیت از آندروژن (ADT) نیز شناخته می شود، از تولید هورمون های جنسی مردانه مانند تستوسترون پیشگیری می کند. سلول های سرطانی پروستات از برخی از این هورمون ها تغذیه کرده و به کمک آنها رشد می کنند. اگرچه ADT می تواند سرعت رشد تومور را کاهش دهد، اما روی توانایی ساخت اسپرم تأثیر منفی می گذارد.