شب ادراری کودکان (انورسیس شبانه) یک عارضه پزشکی است که باید در کودکان از سن ۵ سالگی درمان شود. حدود ۱۵ درصد از کودکان ۷ ساله در سراسر جهان، به طور منظم تخت خود را خیس می کنند. در این مقاله، به اطلاعات و نکات مربوط به درمان این عارضه شایع و راه های آسان تر کردن زندگی می پردازیم.
دلایل شب ادراری کودکان
شب ادراری یک مشکل پزشکی است که تقصیر هیچ کس نیست.
سه دلیل اصلی برای شب ادراری کودکان عبارتند از:
- مثانه آنها به اندازه کافی کش نمی آید تا تمام ادراری را که شب ها تولید می کنند، نگه دارد.
- شب ها ادرار زیادی تولید می کنند.
- وقتی مثانه شان سیگنال می دهد که پر است، بیدار نمی شوند.
شب ادراری کودکان می تواند ناشی از یکی یا چند مورد از این دلایل باشد. خبر خوب این است که همه آنها قابل درمان هستند.
شب ادراری هیچ علت روانشناختی ندارد. این اتفاق به دلیل تنبلی یا بدرفتاری کودکان رخ نمی دهد. زندگی با انورسیس می تواند باعث شود کودکان احساس غم و شرمندگی کنند. هرگز فرزند خود را به دلیل داشتن شب ادراری تنبیه نکنید.
دلایل زمینه ای شب ادراری کودکان
ممکن است مشکلات زمینه ای وجود داشته باشد که باعث شب ادراری فرزند شما می شود و در صورت لزوم باید بررسی و درمان شود.
دلایل زمینه ای شب ادراری عبارتند از:
- یبوست: اگر روده های فرزند شما با مدفوع سفت مسدود شود، می تواند فشار بر مثانه را افزایش داده و منجر به شب ادراری شود.
- مشکلات مثانه در طول روز: اگر فرزند شما در طول روز مشکلات مثانه دارد، ابتدا باید توسط یک متخصص معاینه شود.
- عفونت دستگاه ادراری (UTI): عفونت مجاری ادراری می تواند باعث دردناک شدن، تکرر و افزایش فوریت ادرار فرزند شما شود.
- دیابت نوع ۱: علاوه بر شب ادراری، سایر علائم آن می توانند شامل احساس تشنگی، تکرر ادرار، کاهش وزن، گرسنگی، تاری دید، درد شکم، استفراغ، برفک زدن و خستگی باشد. اگر فرزند شما این علائم را دارد، حتما او را نزد پزشک ببرید تا معاینه شود.
کودکانی که نیازهای ویژه ای دارند یا با ناتوانی جسمی دست و پنجه نرم می کنند، ممکن است دلایل متفاوتی برای شب ادراری داشته باشند. بنابراین، ارزیابی دقیق شب ادراری در این کودکان بسیار مهم است تا بتوان علت اصلی را شناسایی کرد.
شب ادراری ناگهانی
شب ادراری ثانویه یا ناگهانی، به زمانی اطلاق می شود که کودکی پس از حداقل شش ماه، دوباره شروع به خیس کردن تخت خود می کند.
علل این امر عبارتند از:
- یک بیماری زمینه ای مانند دیابت نوع ۱: اگر فکر می‌کنید فرزند شما ممکن است دیابت داشته باشد، به پزشک مراجعه کنید.
- عفونت دستگاه ادراری یا یبوست: هر دو نیاز به درمان دارند.
- وجود تغییرات و استرس در زندگی کودک: این عوامل نیز می توانند توضیح دهند که چرا ممکن است کودک ناگهان دوباره پس از یک دوره طولانی بدون شب ادراری، شروع به خیس کردن خود کند.
- وازپرسین: هورمونی که میزان ادراری را که شب ها تولید می کنیم کنترل می کند، می تواند تحت تأثیر اضطراب قرار گیرد. هنگامی که کودکان احساس نگرانی می کنند، وازپرسین کمتری تولید می کنند، بنابراین احتمال شب ادراری بیشتر است.
شب ادراری ناگهانی باید به همان روش شب ادراری اولیه (زمانی که کودکی هرگز به طور کامل درمان نشده باشد) ارزیابی و درمان شود.
چگونه شب ادراری کودکان را متوقف کنیم؟
برای متوقف کردن شب ادراری، ابتدا باید علت آن را بدانید تا درمان مناسب را در پیش بگیرید. شواهد نشان می دهد که هرچه زودتر فرزند شما برای شب ادراری ارزیابی و درمان شود، شانس بیشتری برای درمان کامل دارد.
طبق دستور پزشکان، همه کودکان بالای ۵ سال که هنوز شب ادراری دارند، مثانه و روده آنها باید توسط یک متخصص بررسی شوند.
چه کارهایی قبل از ویزیت پزشک باید انجام دهید؟
- بررسی کنید که آیا فرزند شما در طول روز به اندازه کافی نوشیدنی می خورد و بیشتر چه چیزی می نوشد.
- مطمئن شوید که قبل از خواب مثانه خود را خالی می کند.
- یک دفترچه شبانه برای ثبت شب های خشک و خیس داشته باشید.
- اگر فکر می‌کنید فرزند شما یبوست دارد، دفعات مدفوع کردن او را ثبت کنید.
استفاده از دستگاه هشداردهنده شب ادراری
استفاده از این دستگاه ممکن است در ابتدا برای کودک سخت باشد؛ در واقع، فرزند شما باید برای توقف شب ادراری انگیزه داشته و به اندازه کافی بالغ باشد تا با اختلال خود روبرو شود. به همین دلیل، قبل از امتحان کردن این درمان، مهم است که با پزشک یا پرستار خود مشورت کنید.
دستگاه هشداردهنده شب ادراری چگونه کار می کند؟
این دستگاه دارای یک سنسور متصل به یک زنگ هشدار است. وقتی سنسور خیس می شود، زنگ هشدار را به صدا در می آورد و باعث بیدار شدن کودک می شود. با گذشت زمان، دستگاه هشدار به کودک شما کمک می کند تا یاد بگیرد که چه زمانی نیاز به ادرار کردن دارد و برای رفتن به توالت بیدار شود.
نکات مهم در استفاده از دستگاه هشداردهنده شب ادراری
- دستگاه هشدار شب ادراری به ندرت بلافاصله نتیجه می دهد و باید حداقل ۴ هفته استفاده شود. این بدان علت است که کودک شما باید به بیدار شدن و پاسخ دادن به آن عادت کند.
- به فرزند خود توضیح دهید که وقتی زنگ هشدار به صدا درآمد چه کاری باید انجام دهد، کارهایی مانند بیرون آمدن از تخت، رفتن به دستشویی، تعویض شلوار و برداشتن ملحفه.
- احتمالا بهتر باشد روزهای اول در اتاق فرزند خود بخوابید تا هنگام به صدا درآمدن زنگ هشدار و در حالی که فرزند شما در حال یادگیری کارهایی است که باید انجام دهد، نزدیک او باشید..
چگونه متوجه شویم که دستگاه هشدار دهنده شب ادراری نتیجه می دهد؟
- در ابتدا، ممکن است فرزند شما قبل از اینکه به زنگ هشدار پاسخ دهد، مثانه خود را خالی کند. با گذشت زمان، او یاد می گیرد که با به صدا درآمدن هشدار، جریان ادرار خود را متوقف کند.
- در ابتدای استفاده از این دستگاه، ممکن است فقط لکه های کوچکی از رختخواب خیس شود. این طبیعی است. مهم این است که به تلاش خود ادامه دهید تا به طور مداوم ۱۴ شب خشک را تجربه کنید. پس از آن، می توانید استفاده از دستگاه را متوقف کنید.
- اگر بعد از ۱۲ هفته استفاده مداوم از دستگاه هشداردهنده، هیچ پیشرفتی مشاهده نشد، بهتر است برای مدتی استفاده از آن را متوقف کرده و چند ماه بعد مجدداً تلاش کنید.
- به طور متوسط، ۲ تا ۳ ماه طول می کشد تا یک کودک به طور کامل شب های خشک را تجربه کند. هرچند ممکن است برخی از کودکان به زمان بیشتری نیاز داشته باشند.
داروهای شب ادراری
اگر دستگاه هشداردهنده شب ادراری کمکی نکرد یا برای فرزند شما مناسب نیست، معمولاً دارو درمانی توصیه می شود. پزشک شما ممکن است دارویی به نام دسموپرسین را پیشنهاد کند. اگر این دارو یک ساعت قبل از خواب مصرف شود، با افزایش سطح هورمون وازپرسین در بدن، به کلیه ها سیگنال می دهد که شب ها ادرار کمتری تولید کنند. این دارو را می توان به طور منظم یا فقط برای شب های خارج از خانه مصرف کرد.
اگر دسموپرسین یا دستگاه هشداردهنده شب ادراری (یا ترکیبی از هر دو) کمکی نکرد، فرزند شما ممکن است به یک متخصص ارجاع داده شود تا داروهای دیگری را امتحان کند.
