بیضه سوم چیست؟ سه بیضه داشتن یک شرایط بسیار نادر است. مردان مبتلا به این عارضه، با بیش از دو بیضه متولد می شوند که به غدد جنسی یا گناد معروف هستند. این شرایط، حدود ۲۰۰ مورد مختلف دارد. در تعداد زیادی از این موارد، افراد دارای سه بیضه هستند و در کمتر از ۱۰ مورد گزارش شده، دارای ۴ بیضه یا بیشتر هستند. بیضه ی اضافه معمولاً در کیسه بیضه قرار می گیرد.
گرچه، در برخی موارد ممکن است در ناحیه ی کشاله ران یا نزدیک به دیواره پایین شکم یا به طور کامل، در داخل شکم قرار گرفته باشد. این شرایط ضرورتاً هیچ مشکل سلامتی خاصی ایجاد نمی کند، گرچه، سه بیضه داشتن تا حدی احتمال خطر ابتلا به سرطان بیضه را افزایش می دهد.
آیا داشتن سه بیضه علامت خاصی دارد؟
داشتن سه بیضه اغلب هیچ علامتی به جز داشتن بیضه ی اضافه ندارد. در صورتی که علائمی وجود داشته باشد، ممکن است شامل درد در کیسه بیضه یا پایین شکم یا وجود توده واضحی در کیسه بیضه شود. معمولاً، بیضه یا بیضه های اضافه در قسمت سمت چپ هستند. بیضه اضافه معمولاً به اندازه دو بیضه طبیعی نیست و ممکن است برای مدت زمانی طولانی شناسایی نشود.
آیا سه بیضه داشتن بر قدرت باروری تأثیر می گذارد؟
اغلب اوقات، باروری تحت تأثیر این شرایط قرار نمی گیرد. برای مثال، در یک پژوهش انجام شده در سال ۲۰۱۰، فردی که پدر سه فرزند بود، به پزشک خود در مورد یک توده بدون درد، در کیسه بیضه خود خبر داد. آزمایشات تصویربرداری انجام شدند، اما درمان خاصی ضروری به نظر نمی رسید، زیرا هیچ مشکل خاصی مشاهده نشد. بیضه سوم یا چهارم، ممکن است عملکرد مشابهی با یک بیضه طبیعی داشته باشد. با این حال، اگر مشکل سه بیضه داشتن برای شما تشخیص داده شد و بارداری شما با چالش مواجه شد، با متخصص باروری صحبت کنید.
چه چیزی موجب مشکل بیضه اضافه می شود؟
علت سه تا شدن بیضه شناخته شده نیستند. نادر بودن این شرایط ممکن است تحقیق در مورد منشأ آن را سخت کند. نظریه ای وجود دارد که داشتن سه بیضه ناشی از تقسیم غیر طبیعی ستیغ تناسلی در اوایل رشد جنین پسر است. ستیغ ها یا گناد های تناسلی، پیش ماده بیضه ها هستند و در دو ماه اول رشد جنین تشکیل می شوند. داشتن سه بیضه با ناهنجاری آناتومیکی یا رشدی دیگری همراه نیست. این شرایط نادر هیچ ربطی به وراثت یا عوامل محیطی ندارد.
سه بیضه داشتن چگونه تشخیص داده می شود؟
در مواردی که هیچ علائمی ندارند، مشکل “داشتن سه بیضه” را می توان با معاینه بیضه توسط خود فرد یا معاینه توسط پزشک شناسایی کرد که به موجب آن توده اضافی در کیسه بیضه مشخص می شود. تشخیص ممکن است در طول نوجوانی انجام شود. گرچه، ممکن است در سی سالگی، چهل سالگی و یا دیرتر این مشکل تشخیص داده شود. پزشک ممکن است در طول جراحی فتق اینگوینال، متوجه مشکل بیضه اضافی شود. این شرایط دردناکی است که در آن بافت بیضه اضافی، به بخش ضعیف عضلات شکم فشار وارد می کند. اگر در طول معاینه ی خارجی، یک توده مشکوک مشاهده شود، باید آزمایشات تصویربرداری انجام شود تا بیضه سوم یا تومور بودن توده اضافه مشخص شود.
ممکن است به انجام تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و همچنین سونوگرافی نیاز باشد. این دو روش، غیر تهاجمی و بدون درد هستند. MRI ، از امواج رادیویی و یک میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر بافت نرم درون بدن استفاده می کند. سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر دیگر اعضا و بافت های درون بدن استفاده می کند. این آزمایشات می توانند اندازه و محل دقیق بیضه ها را تعیین کنند و نیز اطلاعات مهمی مانند عروقی بودن و یا سرطانی بودن بیضه ها را مشخص کنند.
دو نوع از موارد سه بیضه ای چه مواردی هستند؟
پزشکان این شرایط را به دو نوع تقسیم می کنند: نوع A و نوع B. در نوع A، بیضه اضافه توسط مجرای دفران تخلیه می شود، این مجرا اسپرم را به مجرای انزال منتقل می کند. این بیضه دارای قابلیت باروری است. اکثر موارد سه بیضه ای از نوع A هستند. در نوع B، بیضه اضافه توسط مجرای دفران تخلیه نمی شود و بنابراین عملکرد باروری ندارد.
مرحله ی بعد از تشخیص سه بیضه چیست؟
همچنین باید به پزشک مراجعه کنید و آزمایشات تصویربرداری توصیه شده را انجام دهید. تا زمانی که علایم خاصی مشاهده نکرده اید یا آزمایشات، سرطان را نشان نداده اند، این شرایط غیر طبیعی در کیفیت زندگی شما مشکلی ایجاد نمی کند.
مشکل سه بیضه داشتن چگونه درمان می شود؟
تا زمانی که هیچ نشانه ای از سرطان یا عوارض خاصی مربوط به بیضه اضافی وجود نداشته باشد، به جراحی یا داروی خاصی نیازی نیست. زمانی که شرایط داشتن سه بیضه تشخیص داده شد، این مشکل باید در معاینه های سالانه به طور منظم بررسی شود. این معاینه شامل ردیابی هرگونه علائم جدید، انجام ام ار آی یا سونوگرافی با تشخیص پزشک می باشد.
اختلاف نظرهای زیادی در مورد برداشتن بیضه اضافی وجود دارد، زیرا این کار ممکن است احتمال خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. اگر فردی با نمونه برداری از بیضه یا از طریق تصویربرداری، مشکوک به سرطان باشد، عمل ارکیوپکسی یا برداشتن بیضه اضافه توصیه می شود. علاوه بر این، برخی از پزشکان برداشتن بیضه های شکمی را توصیه می کنند، زیرا احتمال زیادی وجود دارد که این بیضه ها دچار سرطان شوند.
