پریاپیسم چه بیماری است؟

هدف تمام درمان ها، از بین رفتن نعوظ و حفظ توانایی نعوظ در آینده است. اگر فردی در عرض ۴ تا ۶ ساعت پس از مصرف دارو، درمان شود، تقریباً همیشه می تواند با دارو نعوظ را کاهش دهد. اگر نعوظ کمتر از چهار ساعت طول بکشد، دارو های ضد احتقان که جریان خون به آلت تناسلی را کاهش می دهند می توانند مفید باشند.

کیسه یخ: از یخ برای کاهش التهاب آلت تناسلی و ناحیه پرینه استفاده می شود.

جراحی لیگاسیون: پزشک در موارد پارگی شریانی که موجب پریاپیسم شده، شریان را برای بازیابی جریان طبیعی خون، مسدود می کند.

تزریق درون وریدی: این درمان برای پریاپیسم با جریان خون کم استفاده می شود. دارو هایی به نام آگونیست آلفا، به آلت تناسلی تزریق می شوند. این دارو ها موجب باریک شدن شریان ها، کاهش جریان خون به آلت تناسلی و فرو نشاندن التهاب می شوند.

عمل جراحی شنت گذاری: این جراحی نیز برای پریاپیسم با جریان خون کم استفاده می شود. شنت یک مسیر عبوری است که از طریق جراحی درون آلت تناسلی قرار داده می شود تا جریان خون را منحرف کند و موجب بازگشت جریان خون به حالت طبیعی شود.

آسپیراسیون: پزشک پس از بی حسی آلت تناسلی، یک سوزن کوچک وارد آن می کند و برای کاهش فشار و التهاب آلت، خون درون آن را تخلیه می کند.