اکثر عفونت های دستگاه تناسلی با ویروس پاپیلومای انسانی یا همان HPV ، اغلب هیچ علامتی ایجاد نمی کنند و طی دو سال، خود به خود ناپدید می شوند. انواع مختلفی از این ویروس وجود دارد، هر چند تعداد کمی از آن ها می توانند باعث ایجاد زگیل تناسلی شوند یا منجر به عوارض جدی تری مانند سرطان شوند. اگر چه هنوز هیچ درمانی برای عفونت HPV وجود ندارد، اما پزشکان می توانند برنامه درمانی را برای شرایط خطرناک بعدی که ویروس HPV می تواند آن ها را ایجاد کند، اجرا کنند. این شرایط شامل ایجاد زگیل تناسلی، تغییرات در سلول های دهانه رحم، حالتی که به آن دیسپلازی دهانه رحم می گویند (که گاهی این سلول ها پیش سرطانی نیز هستند) و در نهایت خود سرطان رحم، می شوند.
یک فرد می تواند به یکباره به چندین سویه HPV مبتلا شود و پزشکان ما می توانند با سرعت و دقت، عفونت HPV را تشخیص دهند و درمان مناسب برای آن ها را مشخص کنند. حدود ۱ درصد از مردم آمریکا، به سویه ای از ویروس HPV مبتلا هستند، که در سرطان دهانه رحم، حلق و گلو، زبان و لوزه ها، یافت می شود. داشتن رابطه جنسی دهانی با شریک آلوده به این ویروس، ممکن است ویروسی را منتقل کند که می تواند این سرطان ها را ایجاد کند. این موارد در مردان بیشتر از زنان دیده شده می شود.
تشخیص زگیل تناسلی با معاینه
پزشکان به طور کلی می توانند زگیل تناسلی را با معاینه فیزیکی تشخیص دهند که شامل بررسی نواحی تناسلی و رکتوم است. از آنجایی که برخی از گونههای HPV میتوانند دهانه رحم شما را نیز تحت تأثیر قرار دهند، پزشک از آزمایش پاپ اسمیر در خانم ها برای بررسی تغییرات سلولهای دهانه رحم استفاده میکند. با انجام تست پاپ هر سه سال یکبار، میتوانید تغییرات اولیه در سلولهای دهانه رحم را که میتواند منجر به سلولهای پیش سرطانی یا سرطانی شود، مشاهده کنید.
اگر مشکوک به HPV هستید، یا اگر بیش از ۳۰ سال دارید و از نظر جنسی فعال هستید، پزشک ممکن است آزمایش DNA HPV را نیز انجام دهد تا مشخص کند کدام گونه از HPV را دارید. زگیل های تناسلی در اندازه های مختلف، کوچک یا بزرگ و با سطوح مختلف صاف یا برجسته هستند. شم ممکن است فقط یک زگیل تناسلی داشته باشید و یا اینکه به صورت خوشه ای از زگیل های تناسلی بر روی ناحیه تناسلی شما ایجاد شده باشد. زگیل های تناسلی، معمولا در ناحیه فرج، قسمت بیرونی اندام تناسلی زنان، و روی آلت تناسلی مردانه دیده می شوند. اما این زگیل ها، می توانند در دهانه رحم، واژن، کیسه بیضه، مجرای ادرار، دهان، گلو یا مقعد نیز مشاهده شوند.
اگر چه بیشتر زگیل ها، علائمی ایجاد نمی کنند، اما برخی از افراد ممکن علائم مختلفی از جمله، خارش، خونریزی واژن یا مجاری ادرار و ناراحتی را، تجربه کنند. همچنین زنان ممکن است ترشحات واژینال اضافی داشته باشند. اگر متوجه هر یک از علائم بالا، ضایعات یا برجستگی ها روی ناحیه تناسلی خود شدید، به پزشک متخصص زنان و زایمان برای زنان یا متخصص اورولوژیست برای مردان، مراجعه کنید. متخصص زنان معاینه لگن را برای شما انجام می دهد، و همچنین دهانه رحم، واژن، فرج، مقعد، رکتوم و در صورت لزوم حتی دهان شما را از نظر وجود زگیل تناسلی بررسی می کند.
متخصص اورولوژی برای شما، آلت تناسلی مردانه، کیسه بیضه، مقعد، رکتوم و در صورت لزوم، دهان شما را از نظر وجود زگیل تناسلی معاینه می کند. برخی از زگیل های تناسلی از نظر اندازه آنقدر کوچک هستند که در معاینه بالینی و فیزیکی دیده نمی شوند. اگر شما دچار خارش، خونریزی یا ناراحتی خفیف هستید و پزشک معالج شما، مشکوک به زگیل تناسلی است، ممکن است نیاز باشد نمونه ای بافت را از ناحیه آسیب دیده گرفته و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه بفرستند.
پزشک معمولاً با انجام معاینه ی جسمی و مشاهده ی زائده های ایجاد شده، قادر به تشخیص زگیل های تناسلی خارجی می باشد. در برخی موارد ممکن است برای تأیید تشخیص از نمونه برداری استفاده شود. تشخیص زگیل های تناسلی داخلی پیچیده تر است.درمان خانگی زگیل تناسلی مردانبه طور کلی پزشکان از آزمایشات زیر برای تشخیص زگیل تناسلی استفاده می کنند:
معاینه لگن:
پزشک ممکن است به عنوان بخشی از معاینه لگن و بررسی تغییرات دهانه رحم، برای شما تست پاپ اسمیر تجویز کند. همچنین در برخی موارد برای نمونه برداری از واژن و دهانه رحم از کولپوسکوپی استفاده می شود. اگر نتایج تست پاپ اسمیر شما، سلول های غیرطبیعی روی دهانه رحم را نشان دهد یا نتایج آزمایش غربالگری شما نشان دهنده عفونت با یکی از سویه های پر خطر HPV باشد، پزشک متخصص شما ممکن است تشخیص دهد که نیاز است، کولپوسکوپی را در مطب خود انجام دهد.
اگر آزمایش پاپ اسمیر یا بیوپسی از کولپوسکوپی، تغییرات پیش سرطانی را در سلول های دهانه رحم شما نشان دهند، پزشک ممکن است تشخیص دهد که نیاز است، بیوپسی مخروطی را انجام دهد. در این روش، یک بافت مخروطی شکل از دهانه رحم از جمله کانال دهانه رحم، برداشته می شود تا این بافت از نظر وجود ناهنجاری ها، در زیر میکروسکوپ بررسی شود. این روش که تحت بیهوشی عمومی یا همان بیهوشی نخاعی انجام می شود، در بیمارستان صورت می گیرد.معاینه مقعد:
در این معاینه پزشک از دستگاهی به نام آنوسکوپ برای بررسی داخل مقعد و یافتن زگیل تناسلی استفاده می کند. در صورتی که فکر می کنید به زگیل تناسلی مبتلا هستید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. سایر عفونت های مقاربتی (و حتی مواردی که علائمی مانند خال یا لک های پوستی دارند) ممکن است با زگیل تناسلی اشتباه گرفته شوند. بنابراین تشخیص دقیق نوع عفونت مقاربتی بسیار ضروری است، زیرا درمان انواع مختلف عفونت های مقاربتی با یکدیگر متفاوت می باشد.
این روش به پزشک معالج کمک می کند تا دیسپلازی دهانه رحم، یا سرطان دهانه رحم را تشخیص دهد. در طول آزمایش، پزشک از ابزار بزرگ نمایی به نام کولپوسکپ برای مشاهده سطح دهانه رحم و همینطور واژن استفاده می کند و ممکن است نمونه ای از بافت را برای انجام بیوپسی در آزمایشگاه، بردارد.
تشخیص زگیل تناسلی در خانه
کیت های تشخیص زگیل تناسلی خانگی، از یک سواب واژینال یا نمونه ادرار برای آزمایش ۱۴ نوع HPV پرخطر – از جمله انواع ۱۶ و ۱۸ که مسئول بیشتر سرطان های مرتبط با HPV هستند، استفاده می کند. اگرچه آزمایشات HPV خانگی ممکن است به عنوان یک ابزار غربالگری برای جوامعی باشد که دسترسی محدودی به متخصصان مراقبت های بهداشتی دارند، بیماران باید با پزشک خود در مورد مزایا و معایب تست HPV در خانه صحبت کنند.
برای استفاده صحیح از کیت تست، فرد می تواند دستورالعمل های داخل کیت تست خریداری شده را دنبال کند. تست تشخیص زگیل تناسلی در خانه، وجود HPV را بررسی می کند. آزمایشهای خانگی HPV معمولاً سوابی را ارائه میدهند تا فرد بتواند نمونه کوچکی از دهانه رحم یا واژن خود جمعآوری کند. سپس نمونه را به آزمایشگاهی می فرستند که چندین گونه پرخطر HPV را آزمایش می کند.
در یک مطالعه در سال ۲۰۱۹، محققان دریافتند که جمعآوری و آزمایش نمونههای ادرار ممکن است راهی قابل اعتماد برای غربالگری جمعیتهای در معرض خطر HPV باشد. با این حال، هنوز مطالعات بزرگتر برای اثبات کامل اثربخشی آزمایش HPV مبتنی بر ادرار ضروری است.