زگیل های روی پوست زائده های بی ضرری هستند که توسط یک ویروس ایجاد می شوند. زگیل می تواند به سایر قسمت های بدن و افراد دیگر سرایت کند.
کدام کودکان در معرض خطر زگیل هستند؟
انواع مختلف زگیل توسط انواع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می شوند. زگیل در کودکان شایع تر از بزرگسالان است، اما ممکن است در هر سنی ایجاد شود. اگر فردی یکی از موارد زیر را داشته باشد بیشتر در معرض خطر ابتلا به زگیل قرار می گیرد:
- تماس نزدیک با فردی که زگیل دارد
- سیستم ایمنی ضعیف
علائم زگیل در کودکان چیست؟
- . انواع مختلفی از زگیل وجود دارد که هر کدام ظاهر متفاوتی دارند. انواع زگیل و علائم آن عبارتند از:
- زگیل های معمولی: این نوع زگیل ها معمولاً سطح زبری دارند. رنگ آنها زرد مایل به خاکستری یا قهوه ای است و می تواند روی انگشتان دست، آرنج، زانو یا صورت باشند.
- زگیل کف پا و کف دست: این نوع، در کف پا یا کف دست رشد می کند. به گروه هایی از زگیل های کف پا موزاییک می گویند. این زگیل ها ممکن است دردناک باشند.
- زگیل های مسطح: این موارد، زائده های کوچک و صافی هستند که اغلب روی صورت کودکان ظاهر می شوند.
- زگیل های رشته ای: زائده های کوچک، دراز و باریکی هستند که معمولاً روی پلک ها، لب ها یا صورت یا گردن ظاهر می شوند.
- زگیل های پریونگال: به صورت پوست ضخیم در اطراف ناخن ظاهر می شوند و می توانند شکاف های (فیشر) دردناکی روی پوست ایجاد کنند.
- زگیل تناسلی: این زگیل ها کوچک و به رنگ پوست یا خاکستری هستند. آنها در ناحیه تناسلی بروز پیدا می کنند و ممکن است باعث خارش و سوزش شوند. اگر کودکی زگیل تناسلی داشته باشد، احتمالاً مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته یا فعالیت جنسی داشته است. لازم به ذکر است که HPV همچنین ممکن است از طریق تماس غیرجنسی (مانند حمام کردن کودک یا تعویض پوشک) بین کودک و سرپرست او منتقل شود.
زگیل تناسلی در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک، کودک را معاینه می کند و معمولاً زگیل ها را بر اساس ظاهر آنها تشخیص می دهد. همچنین ممکن است از یک تیغه کوچک برای خراش دادن لایه های بالایی زگیل استفاده کند. احتمال دارد نقاط سیاهی در زیر لایه های بالایی آن وجود داشته باشد.
این نقاط رگ های خونی کوچکی هستند که لخته شده اند. پزشک عمومی می تواند کودک را به یک متخصص ارجاع دهد؛ متخصص نیز ممکن است یک بیوپسی اصلاحی برای تأیید تشخیص انجام دهد. برای این منظور، مقدار بسیار کمی از زگیل تراشیده شده و برای بررسی به آزمایشگاه فرستاده می شود.
زگیل در کودکان چگونه درمان می شود؟
اکثر زگیل ها طی ماه ها تا سال ها بدون درمان از بین می روند. زگیل های معمولی را اغلب می توان با محصولات بدون نسخه درمان کرد. درمان زگیل به موارد زیر بستگی دارد:
- مدت زمانی که آنها در ناحیه موردنظر ظاهر شده اند
- جایی که روی بدن هستند
- نوع زگیل
- تعدادی که در حال رشد هستند
برخی از روش های درمانی ممکن است باعث درد و سوزش در ناحیه تحت درمان شوند. شما می توانید با پزشک کودک خود در مورد اینکه کدام درمان ها کمترین درد را ایجاد می کنند و برای کودک شما بهترین نتیجه را به همراه دارند صحبت کنید. درمان ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:
- گذاشتن اسید سالیسیلیک یا داروهای دیگر روی زگیل
- انجماد زگیل با نیتروژن مایع
- دادن جریان الکتریکی به زگیل
- بریدن (قطع) زگیل
- برداشتن زگیل با لیزر
عوارض احتمالی زگیل تناسلی در کودکان چیست؟
درمان زگیل ممکن است دشوار باشد و احتمال بازگشت آن نیز وجود دارد. زگیل تناسلی درمان نشده در دختران ممکن است خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم را در آینده افزایش دهد.
چه کاری می توان برای جلوگیری از زگیل در کودک انجام داد؟
زگیل ها می توانند از طریق تماس پوستی به سایر قسمت های بدن و افراد دیگر سرایت کنند. همچنین، ویروس ممکن است از طریق حوله یا سایر وسایل شخصی منتقل شود. شما می توانید با رعایت موارد زیر برای فرزندانتان، به جلوگیری از گسترش زگیل ها کمک کنید:
- شستن دست های کودک حداقل به مدت ۲۰ ثانیه با صابون و آب تمیز و روان، پس از لمس زگیل
- عدم تماس زگیل به قسمت های دیگر بدن
- عدم تماس پوست آلوده به دیگران
- به اشتراک نگذاشتن وسایلی (مانند حوله) که با زگیل آنها برخورد می کنند
- پوشیدن جوراب یا دمپایی در صورت داشتن زگیل در کف پا.
در حال حاضر، واکسنی برای پیشگیری از زگیل تناسلی وجود دارد. این واکسن از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا HPV عامل اصلی سرطان دهانه رحم است. شما می توانید با پزشک فرزند خود در مورد واکسن HPV مشورت کنید.
چه زمانی باید با پزشک کودک تماس گرفت؟
اگر کودک شما زگیل هایی دارد که دارای شرایط زیر هستند، با پزشک تماس بگیرید:
- داشتن درد
- ایجاد مشکل در فعالیت های عادی
- شرم آور بودن آنها.
اقدامات بعدی
نکاتی که به شما کمک می کند از ملاقات با پزشک فرزندتان بیشترین بهره را ببرید، عبارتند از:
- از علت ملاقات خود و اتفاقی که می خواهید در جلسه بیافتد اطلاع داشته باشید.
- قبل از جلسه ملاقات، سوالات خود را یادداشت کنید.
- در جلسه، نام تشخیص جدید و هر گونه دارو، درمان، آزمایش و دستورالعمل های جدید پزشک را برای خود بنویسید.
- علت تجویز یک دارو یا درمان جدید و نحوه کمک کردن آنها به کودک خود را جویا شوید و عوارض جانبی آنها را بپرسید.
- در مورد روش های درمانی دیگر برای وضعیت فرزندتان سوال کنید.
- علت توصیه ی یک آزمایش یا رویه و معنای نتایج احتمالی آنها را بپرسید.
- بپرسید که اگر فرزندتان دارو را مصرف نکند یا آزمایش یا عمل را انجام ندهد، باید چه انتظاری داشته باشید.
- اگر فرزندتان قرار ملاقات بعدی دارد، تاریخ، زمان و هدف آن جلسه را یادداشت کنید.
- بدانید چگونه می توانید پس از ساعات اداری با پزشک تماس بگیرید. این نکته در صورتی که فرزندتان بیمار شود و شما سؤال یا نیاز به مشاوره دارید، از اهمیت بسیاری برخوردار خواهد بود.
