سلام
در حمام از شامپو سر بچه برای شستشوی تناسلی استفاده کنید
بعد از استحمام و خشک کردن، لوسیون بدن بچه به آلت بزنید.
شب ها بمدت یک ماه پماد هیدروکورتیزون به سر آلت بزنید.
از کاندوم حین رابطه استفاده کنید.
همسرتان هم همزمان تسط متخصص زنان درمان شوند.

سلام
عکس واضح بفرستید
سابقه ی بیماری ؟
دارویی این اواخر مصرف کرده اید؟

سلام
کم توانی جنسی علل متعددی دارد که بخشی جسمی و بخشی از آن عوامل فکری و روانی است. از علل جسمی می توان به اختلالات هورمونی و اختلالات عروق و اعصاب مربوط به آلت تناسلی اشاره کرد. بیماری هایی نظیر دیابت، فشار خون بالا، بالا بودن چربی خون و اختلالات عصبی در ناحیه کمر و داروها بویژه برخی از داروهای فشار خون و داروهای اعصاب و روان، رژیم های ناسالم مخصوصا رژیم پرچربی، سیگار، مواد مخدر و روانگردان، عدم تحرک و ورزش منظم، استرس و فشارهای روانی و عدم رضایت مندی از زندگی و شرایط موجود، بالا بودن ساعات کار و کم بودن زمان لازم برای استراحت و در کنار خانواده بودن همه بخشی از علل کم میلی و کم توانی جنسی است. لذا در ابتدا نیاز به معاینه و انجام تست های لازم توسط ارولوژیست هست. در صورت طبیعیی بودن ارزیابی های لازم توسط متخصص ارولوژی توصیه می شود برای مشاوره به روانشناسی که در زمینه روابط جنسی فعالیت می کند مراجعه کنید. یادتان باشد در خیلی از موارد کلید درمان در دستان خودتان هست و با تغییر سبک و شیوه ی زندگی می توانید فعالیت جنسی مطلوب و رضایت بخشی را داشته باشید. در آخر اگر بیماری قلبی یا فشار خون کنترل نشده ندارید گاهی هم می توانید از قرص های کمکی مثل سیلدنافیل ۵۰ میلی گرمی یکساعت قبل از رابطه استفاده کنید. از شایع ترین عوارض احتمالی این قرص سردرد، گرفتگی بینی و تاری دید می باشد و مصرف همزمان آن با برخی از داروهای قلبی ممنوع می باشد.

سلام
این ها آن»یوکاتوم هستند. ضایعات عروقی که خطری هم نداشته و مسری نیستند.

سلام
این ضایعات لیکن پلان هست . لیکن پلان یک بیماری التهابی نسبتاً شایع پوست و مخاط است و منشا آن خودایمنی است. یعنی سیستم ایمنی بدن در طی این بیماری علیه بخش‌های طبیعی پوست خود فرد فعال می‌شوند.علت اصلی آن تاکنون ناشناخته باقی‌مانده است. قابل ذکر است که این بیماری مسری نیست، یعنی از شخصی به شخص دیگر انتقال نمی‌یابد ولی استرس می‌تواند این بیماری را بدتر کند. لیکن پلان یک بیماری مزمن است اما در بسیاری از موارد طی دو سال کاملاً از بین می‌رود. در درمان این بیماری معمولاً از پمادهای موضعی کورتونی و گاهی استرویید خوراکی استفاده می‌شود، و برای درمان خارش می توان از آنتی هیستامین ها استفاده کرد.