سلام
بجز سکس معمولا عفونتی از طریق سوراخ ادرار وار مجرا نمی شود البته کف صابون می تواند ابتدای مجرای ادراری را ملتهب کند و باعث سوزش شود

سلام
بهتر است استوانه آن شیشه ای باشد و نه در شدت ایجاد کشش و نه در مدت کشش زیاده روی نکنید

سلام
درد ناشی از واریکوسل متفاوت می باشد یعنی اینکه با تحرک و فعالیت بیشتر می شود لذا منشا درد شما واریکوسل نیست و در کل جای نگرانی نیست

سلام
جهش داشتن یا نداشتن منی ربطی به داروهای مذکور ندارد و تاثیری هم در باروری ندارد. از جمله دیگ داروهایی که در حرکت اسپرم موثرند ال کارنیتین و پنتوکسی فیلین است. قرص اسپرمکس را نمی شناسم.

وقتی صحبت از افزایش سایز آلت می شود سه روش کلی به ذهن می رسد:
۱. داروها اعم از قرص، کپسول، کرم ها و انواع آمپول ها که در شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی و هر از چندگاهی با اسامی جدید و بسته بندی های اغوا کننده تبلیغ می شود و بر تاثیر پذیری صد در صدی آن تاکید می کنند. بایستی گفت تا کنون هیچ دارویی که قادر باشد سایز آلت را افزایش دهند شناخته نشده و در مراکز علمی و آکادمیک و به دور از تبلیغات تجاری هنوز دارویی ساخته نشده تا بتواند باعث افزایش سایز آلت تناسلی بوسیله دارو شود.
۲. روش های کششی مثل استفاده از اکستندرها و کشنده هایی مثل لارجرباکس، استفاده از وکیوم و استفاده از تمرینات پنیمور. در مورد تاثیر روش های کششی و میزان این تاثیر و ماندگاری آن اختلاف نظر وجود دارد بعضی مقلات بر اثر بخشی آن و برخی بر بی اثر بودنش گزارشاتی ارائه داده اند اما به نظر می رسد که این روش ها اگر هم موثر باشند در نهایت رضایت فرد را فراهم نمی کند ضمن اینکه استفاده افراطی و نادرست از این روش ها می تواند مضر و آسیب رسان به بافت های اسفنجی آلت و عروق و اعصاب آن باشد.
۳. روش های جراحی. هنوز روش استانداردی که مورد قبول و پذیرش همه جراحان باشد وجود ندارد و علت آن عوارض زیاد جراحی و اثربخشی کم آن است. در حال حاضر شایع ترین و کم عارضه ترین روش برای افزایش طول آلت تناسلی قطع لیگمان ساسپنسوری است. در این روش حدود ۲ سانت به سایز آلت افزوده می شود و عوارض آن شامل احتمال آسیب به عروق و اعصاب آلت و در نتیجه اختلال در سفتی و نعوظ و همچنین بد شکل شدن محل جراحی در بالای آلت می باشد. برای افزایش قطر آلت هم از تزریق چربی یا آلوگرافت استفاده می شود که به دلیل عوارض زیاد تقریبا مترود شده و کمتر جراحی حاضر است خطرات آنرا بپذیرد و عوارض آن بقدری است که خیلی اوقات منجر به جراحی مجدد وتخلیه مواد کاشته شده در اطراف آلت می شود.