ارولوژی چیست و معاینه ارولوژی شامل چیست؟

سلام
اندازه آلت تناسلی تابع ژنتیک و ارث می باشد و کمتر تحت تاثیر عوامل محیطی می باشد . موضوعی که می تواند در روابط جنسی تاثیر بگذارد سایز آلت در حالت نعوظ می باشد اگر چه برخی از مردان تمایل دارند که حتی در حالت شل نیز آلت تناسلی بزرگی داشته باشند اما به دلیل جمع شدن آلت یا زیاد بودن چربی زیر شکم (ناحیه شرمگاهی) آلت کوچک به نظر می رسد اگر چه در واقع اینطور نبوده و این دسته از افراد بیشتر آلت پنهان دارند. اندازه گیری طول آلت در حالت کشیده شده با دست یا در حالت نعوظ و از محل اتصال آلت به استخوان شرمگاهی لگن (به نام سمفیز پوبیس) و در حالی که چربی را به عقب می رانید تا سر آلت تناسلی می باشد. محیط آلت در حالت نعوظ و از قسمت میانی آن اندازه گیری می شود.
حداقل اندازه طول آلت در حالت کشیده ۹ سانتیمتر گزارش شده است و حداقل محیط آلت در حالت نعوظ ۸ سانتیمتر می باشد. البته این اعداد تقریبی بوده و بدیهی است در جوامع و نژادهای گوناگون می تواند متغیر باشد.
وقتی صحبت از افزایش سایز آلت می شود سه روش کلی به ذهن می رسد:
۱. داروها اعم از قرص، کپسول، کرم ها و انواع آمپول ها که در شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی و هر از چندگاهی با اسامی جدید و بسته بندی های اغوا کننده تبلیغ می شود و بر تاثیر پذیری صد در صدی آن تاکید می کنند. بایستی گفت تا کنون هیچ دارویی که قادر باشد سایز آلت را افزایش دهند شناخته نشده و در مراکز علمی و آکادمیک و به دور از تبلیغات تجاری هنوز دارویی ساخته نشده تا بتواند باعث افزایش سایز آلت تناسلی بوسیله دارو شود.
۲. روش های کششی مثل استفاده از اکستندرها و کشنده هایی مثل لارجرباکس، استفاده از وکیوم و استفاده از تمرینات پنیمور. در مورد تاثیر روش های کششی و میزان این تاثیر و ماندگاری آن اختلاف نظر وجود دارد بعضی مقلات بر اثر بخشی آن و برخی بر بی اثر بودنش گزارشاتی ارائه داده اند اما به نظر می رسد که این روش ها اگر هم موثر باشند در نهایت رضایت فرد را فراهم نمی کند ضمن اینکه استفاده افراطی و نادرست از این روش ها می تواند مضر و آسیب رسان به بافت های اسفنجی آلت و عروق و اعصاب آن باشد.
۳. روش های جراحی. هنوز روش استانداردی که مورد قبول و پذیرش همه جراحان باشد وجود ندارد و علت آن عوارض زیاد جراحی و اثربخشی کم آن است. در حال حاضر شایع ترین و کم عارضه ترین روش برای افزایش طول آلت تناسلی قطع لیگمان ساسپنسوری است. در این روش حدود ۲ سانت به سایز آلت افزوده می شود و عوارض آن شامل احتمال آسیب به عروق و اعصاب آلت و در نتیجه اختلال در سفتی و نعوظ و همچنین بد شکل شدن محل جراحی در بالای آلت می باشد. برای افزایش قطر آلت هم از تزریق چربی یا آلوگرافت استفاده می شود که به دلیل عوارض زیاد تقریبا مترود شده و کمتر جراحی حاضر است خطرات آنرا بپذیرد و عوارض آن بقدری است که خیلی اوقات منجر به جراحی مجدد وتخلیه مواد کاشته شده در اطراف آلت می شود.