طول عمر ویروس زگیل تناسلی و ویروس hpv

همه ­گیر شناسی(اپیدمیولوژی)

بروز و شیوع عفونت HPV در ۳۵ سال گذشته به شدت در حال افزایش بوده است. برآوردهای فعلی نشان می­دهد که احتمالاً حدود ۲۰ میلیون آمریکایی به ویروس آلوده هستند و تقریباً سالانه ۵/۵ میلیون مورد ابتلای جدید در ایلات متحده گزارش می­شود. با توجه به این که خطر ابتلا به HPV با افزایش سن به شدت کاهش می­ یابد، تقریباً نیمی از موارد ابتلای جدید در جوانان با سن ۱۵ تا ۲۴ سال دیده می­شود. در حقیقت، تخمین زده می­شود که ۷۵% تا ۸۰% بزرگسالانی که از لحاظ جنسی فعال هستند، پیش از سن ۵۰ سالگی به گونه­ ای از عفونت­های تناسلی HPV دچار می­گردند.

روند رو به افزایش HPV که در جمعیت جوان گزارش شده است می­تواند هم به روند رو به کاهش سن نخستین تماس جنسی، و هم به افزایش تعداد شرکای جنسی مربوط باشد. HPV به شدت مسری است و در درجه­ ی نخست از طریق رابطه­ ی جنسی منتقل می­شود که شامل تماس جنسی دهانی و مقعدی نیز می­ گردد.

در موارد بسیار نادر، انتقال عمودی و خود تلقیحی (ممکن است شخص ضایعه را نشناسد و مدام آن را دست‌کاری کند. با آلودگی دست می‌‌تواند ویروس را به جاهای دیگر بدن نیز منتقل کند) نیز می­تواند دلیل انتشار بیماری باشد. گمان می­شود که پس از تماس جنسی با فرد مبتلا به HPV، خطر ابتلا به ویروس و مشکلات فزاینده­ ی متعاقب آن مانند زگیل­های تناسلی، ۷۵% باشد. در فعالان جنسی، میزان بالای انتقال به تنهایی منجر به خطر همیشگی ابتلا به زگیل­های تناسلی خارجی می­شود. هم­چنین، میزان ابتلا به زگیل­ تناسلی خارجی در افرادی که به طور مداوم دارای تماس­های جنسی محافظت نشده هستند، یا از داروهای خوراکی پیش­گیری از بارداری استفاده می­کنند، یا سابقه­ ی ابتلا به عفونت­هایی که از طریق جنسی منتقل می­گردند را دارند، یا دچار ضعف ایمنی هستند، می­ تواند بیش­تر هم باشد. فراموش نکنید که:

درمان قطعی زگیل تناسلی زنان به منظور پیشگیری از سرطان رحم ضروری است.

دوره زگیل تناسلی

پس از نخستین تماس با ویروس و آلودگی و پیش از ظهور علائم بالینی، HPV به دوره­ ی نهفتگی از ۳ هفته تا ۸ ماه نیاز دارد. به هر روی، این ویروس ­ها به طور میانگین ۲ تا ۳ ماه پس از نخستین تماس علائم خود را نشان می­دهند. به علاوه، این ویروس می تواند در میان سلول­های اپیتلیال، مدت طولانی­ تری غیرفعال بماند که منجر به عفونت­ های نهفته (تحت­ بالینی) می­گردد و ممکن است در تمام عمر فرد نمایان نشوند. گمان بر این است که میزان عفونت خاموش HPV در جوامع انسانی ۴۰% باشد، که این عدد با مثبت شدن نمونه ­های ویروس در آزمایش DNA افراد غیربیمارِ دارای پوست ناحیه­ ی تناسلی ظاهراً سالم، به دست آمده است.

تظاهرات بالینی زگیل­ های تناسلی خارجی می­تواند بر اساس اندازه، تعداد و محل زگیل­ ها، بسیار متفاوت باشد. زگیل­ های تناسلی معمولا در بافت­ های مرطوب ناحیه­ ی مقعدی-تناسلی یافت می­شود، گر چه در برخی موارد پس از تماس جنسی دهانی با فرد آلوده، در دهان یا گلو نیز رشد می­کند. ظاهر زگیل ها می­تواند بسیار گوناگون باشد: از تخت تا گنبدی شکل، به شکل گل­ کلم یا ساقه­ دار. محیط یا ناحیه­ ی دور زگیل­ ها نیز می­تواند دارای رنگ و ظاهر متنوعی باشد که به تناوب سفید، صورتی، بنفش، قرمز یا قهوه­ ای، و از تخت تا مشبک یا برآمده گزارش شده ­اند.

برای دیدن گالری متنوعی از عکس های زگیل تناسلی بر روی عکس زگیل تناسلی در مردان کلیک کنید.

بیمارانی که دارای زگیل­ های اندک هستند، معمولاً فاقد علامتند. تظاهرات اولیه­ ی زگیل­ های تناسلی خارجی معمولاً با بروز جوش­های کوچک و غیرقابل تشخیص ۲-۱ میلی­متریِ هم­رنگ گوشت، بر روی پوست آغاز می­شود؛ ممکن است این تظاهرات طی تمام دوره­ ی عفونت به همین شکل باقی بمانند، یا این که رشد نموده و قطرشان به چندین سانتی­متر برسد.

زگیل­ تناسلی می­تواند بدون علامت باشد به ویژه هنگامی که به تعداد کم یافت می­شود، با این حال، ضایعات زگیلی زیاد می­ توانند به ندرت دردناک بوده و یا همراه با ناراحتی شدید، حساسیت، سوزش و خارش باشند. به علاوه، زگیل­ های بزرگ در هنگام تماس ممکن است منشاء خون­ریزی و التهاب باشند که می­تواند در رابطه­ ی جنسی عادی، دفع یا زایمان ایجاد درد نماید.

زگیل تناسلی پرخطر

به طور معمول بدخیمی با گونه­ های پرخطر HPV مرتبط است، به ویژه گونه ­های ۱۶ و ۱۸؛ اگر چه در درگیری با گونه­ های کم­ خطر نیز دیده شده است. گمان می­شود کارسینومای زگیلی که کاملاً با SCC متفاوت است، با هر دو ژنوتیپ پرخطر و کم­ خطر همراه باشد. همان گونه که پیش از این گفته شد، عارضه دیگر عفونت­های HPV، افزایش خطر رشد بدخیمی است، به ویژه رشد غیرطبیعی سلول­های دهانه­ ی رحم و خطر درازمدت سرطان مهاجم. در حالی که در نهایت، اغلب عفونت­های HPV به طور خود به خود محو می شوند، یک­ سوم زگیل های تناسلی حاوی HPV پرخطر هستند و در ۱۰% تا ۲۰% زنانی که در معرض آن قرار دارند، عفونت­های سرطان­زای پایدار رشد می کند که با خطر بزرگ­تر پیش­رفت نئوپلاسم داخل اپیتلیالی دهانه­ی رحم (CIN) درجه II/III همراه است.

گمان بر این است که این علائم، آسیب­های پیش ­سرطانی باشند که اگر درمان نشوند، ممکن است منجر به بروز سرطان تهاجمی دهانه­ ی رحم گردند. سرطان آلت، که چندان شایع نیست، ارتباط متقابل محکمی را هم با عفونت پرخطر HPV و هم با سابقه­ ی زگیل های تناسلی خارجی ماندگار نشان می­دهد. در یک پژوهش شاهدی- موردی که بر روی ۱۰۰ مرد مبتلا به سرطان آلت انجام شده نشان می دهد که در دارندگان پیشینه­ ی زگیل های تناسلی خارجی خطر سرطان آلت ۹/۵ بار در مقایسه با سایرین بیش­تر است.