گاهی اوقات برای خارج کردن پروستات به دلیل سرطان، عمل پروستاتکتومی انجام می شود و انجام آن برای بیمار می تواند سخت باشد. همچنین، بی اختیاری ادرار بعد از جراحی برای بسیاری از مردان، می تواند مثل یک شوک عمل کند. اما به این بیماران اطمینان داده می شود که درمان های زیادی برای کنترل بی اختیاری ادرار بعد از جراحی وجود دارد. در ادامه به رایج ترین سؤالات در مورد بی اختیاری ادراری بعد از عمل پروستات پاسخ داده می شود.
چه چیزی موجب بی اختیاری ادراری بعد از عمل پروستات می شود؟
بی اختیاری ادرار، یکی از عوارض احتمالی جراحی برداشتن پروستات می باشد. پروستات درست در زیر مثانه و اطراف مجرای ادرار قرار گرفته است. گاهی اوقات برداشتن پروستات یا استفاده از اشعه برای درمان آن، می تواند باعث آسیب رساندن به عصب ها و عضلات مثانه، مجرای ادرار یا اسفنکتر شود. اسفنکتر، وظیفه ی کنترل جریان ادرار از مثانه را بر عهده دارد. این مشکلات می توانند منجر به بی اختیاری ادرار شوند.
آیا بی اختیاری ادرار بعد از جراحی پروستات، طبیعی است؟
حدود ۶ تا ۸ درصد مردانی که تحت عمل جراحی پروستات قرار گرفته اند، دچار بی اختیاری ادرار می شوند. خبر خوب این است که اکثر مردان به مرور زمان کنترل مثانه خود را دوباره به دست می آورند.
شدت بی اختیاری ادرار بعد از عمل پروستات چقدر است؟
درجه ی بی اختیاری ادرار از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می تواند از بی اختیاری ادرار کامل گرفته تا نشت جزئی باشد و به احتمال زیاد با ادامه روند بهبودی بعد از جراحی و انجام تمرینات کف لگن، مقدار نشت بعد از جراحی کاهش پیدا می کند.
بی اختیاری ادرار بعد از جراحی پروستات چقدر طول می کشد؟
اکثر مردانی که از دست دادن کنترل مثانه را تجربه می کنند، به مدت ۶ ماه تا ۱ سال بعد از عمل پروستات، علائم بی اختیاری ادرار دارند. گرچه، درصد کمی از مردان ممکن است بعد از گذشت یک سال هنوز مشکلاتی داشته باشند.
آیا بی اختیاری ادرار بعد از عمل پروستات خود به خود رفع می شود؟
بی اختیاری ادرار در برخی از مردان، ظرف مدت ۱ سال از بین می رود. انجام تمرینات لگن که به کگل نیز معروف است، به تقویت عضلات پایه لگن کمک می کند و در عین حال فرایند بهبودی را سرعت می بخشد.
اگر درمان سرطان پروستات با پرتودرمانی انجام شود، آیا باز هم بی اختیاری ادرار رخ می دهد؟
برخی از مردان ممکن است بعد از برداشتن پروستات، به پرتودرمانی نیاز داشته باشند. در طول پرتودرمانی، مقداری از بافت های طبیعی اطراف اسفنکتر ادراری، مجرای ادراری و مثانه، ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند و منجر به بی اختیاری ادراری بعد از درمان شود. این مشکل معمولاً در عرض چند ماه بعد از پرتودرمانی کاهش پیدا می کند اما در صورت ادامه، ممکن است به درمان های دیگری نیز نیاز باشد که در ادامه به آنها پرداخته می شود.
چگونه می توانم بی اختیاری ادرار بعد از جراحی پروستات را درمان کنم؟
آیا می خواهید بی اختیاری ادرار بعد از جراحی پروستات را متوقف کنید؟ انجام تمرینات کگل می تواند به شما کمک کند. همانطور که در بالا اشاره شد، تمرینات کگل، درمان رایج برای بی اختیاری ادرار بعد از جراحی پروستات هستند. عضلات کف لگن به کنترل عملکرد مثانه و روده کمک می کنند و مانند دیگر عضلات بدن در صورت ضعیف شدن، دیگر نمی توانند وظیفه ی خود را به درستی انجام دهند. برای بهبود عملکرد عضلات، تمرینات کگل باید به طور منظم انجام شوند.
خبر خوب این است که این تمرینات را می توان در هر زمان، مکان و با وضعیت های بدنی مختلف (مانند نشسته، ایستاده، دراز کشیده و غیره) انجام داد. گاهی اوقات می توان از بیوفیدبک برای تشخیص صحیح انجام دادن تمرینات کگل استفاده کرد و همچنین ممکن است به تحریک الکتریکی برای کمک به انقباض مثانه نیاز باشد.
اگر بی اختیاری ادرار بعد از یک سال رفع نشود، چه درمان هایی می توان انجام داد؟
با اینکه تمرینات کگل و رفتار درمانی برای اکثر مردان مبتلا به نشت ادرار ضعیف تا متوسط، مؤثر هستند ولی ممکن است مشکل برخی دیگر را به طور کامل حل نکند. خوشبختانه، هنوز روش های دیگری برای درمان نشت مثانه بعد از جراحی پروستات وجود دارد. گاهی اوقات زمانی که نشت مثانه به مدت یک سال بعد از جراحی ادامه پیدا می کند، ممکن است به جراحی دیگری نیاز باشد.
این جراحی شامل استفاده از اسلینگ مجرای ادرار و اسفنکتر ادرار مصنوعی می شود. با عمل اسلینگ مجرای ادرار، یک نوار مش مصنوعی برای پشتیبانی از مجرای ادرار کاشته می شود. با این روش، حدود ۸۰% بهبودی به دست می آید و در برخی از مردان نشت به طور کامل متوقف می شود. در بیمارانی که بی اختیاری ادرار شدیدتری دارند و یا برای افرادی که بعد از جراحی دچار آسیب زیادی به عضله اسفنکتر شده اند، از اسفنکتر ادرار مصنوعی استفاده می شود. اسفنکتر ادرار مصنوعی، یک حلقه مکانیکی است که به بسته شدن خروجی مثانه کمک می کند. این روش مانند تمام جراحی های دیگر، مزایا، معایب و عوارض احتمالی را به همراه دارد. در مورد این روش ها با پزشک خود صحبت کنید.